قرآن در برابر معاندان (مغالطات سها در نقد قرآن)

توضیحات

نویسنده کتاب نور چشمم ، دکتر عبدالواحد محمد صالح، عنوان این کتاب خود را از این حدیث شریف برگرفته است که پیامبرﷺ می‌فرماید: ‌«جُعِلَ قُرَّهُ عَینی فی الصَّلاه: نماز نور چشمم است.»

روح نیز همانند جسم به غذا نیاز دارد و اتفاقا غذای روح، ضروری تر و مهم‌تر است. چون جسم می‌تواند مدتی بدون غذا سالم بماند اما اگر روح بدون غذا بماند، انحراف و روی‌آوری به جرم و گناه، حتمی است. پیامبر خدا نماز را «نور چشم» خود تلقی کرده‌اند، یعنی نماز را محبوب و مایه‌ی شادی و آسودگی قلب دانسته‌اند.

در کتاب نور چشمم می‌خواهیم بدانیم:

• آیا این «شادی و آسودگی قلب» ناشی از نماز، مختص به پیامبر خدا بوده‌ است یا هر مسلمانی می‌تواند از آن برخوردار گردد؟

• آیا ما نیز می‌توانیم چنان بهره‌ای از نمازهایمان ببریم؟ یا نمازهایمان صرفا مجموعه‌ای از حرکات و الفاظ مرسوم و تقلیدی هستند که در اوقات معین ادا می‌کنیم و منشأ تحولی نیستند؟

• آیا نماز فرهنگ خاص خود را دارد؟

• آیا در نماز جز معانی معمول که تاکنون از آن دریافته‌ایم، معانی دیگری یافت می‌شود؟

نمازگزار باید نماز را نور چشم خود بداند یعنی نماز را بسیار دوست بدارد. ما وقتی کسی را بسیار دوست می‌داریم، او را نور چشم خود می‌گوییم!

انتشارات زریبار این کتاب زیبا را در قطع رقعی و در سال ۱۳۹۸ منتشر کرده است. کتاب «نور چشمم» ۱۴۴ صفحه دارد و توسط محمود محمودی ترجمه شده است.